گروه فرهنگی-اجتماعی برهان؛ در ریشه‌یابی دلایل عادی شدن روابط دختر و پسر، افزایش آمار اعتیاد و دیگر معضلات اجتماعی، به نکته‌ای تأمل‌برانگیز می‌رسیم و آن کم‌رنگ شدن نقش نظارتی پدر و مادر بر عملکرد فرزندان است.

 

در گذشته، نظارت و کنترل خانواده‌ها عاملی بازدارنده در بروز آسیب‌های اجتماعی به شمار می‌آمد؛ اما متأسفانه به مرور زمان، نقش نظارتی خانواده‌ها کم‌رنگ‌تر شد. گویی خانواده‌ها به جای آموزش و تقویت مهارت‌های ارتباط با فرزندان، راه آسان‌تر را انتخاب کرده‌اند و آن هم آزادی مطلق، بدون کمترین نظارت بر عملکرد فرزندان است.

 

امروزه می‌توان رسانه‌ها را در بروز این آسیب‌ها بسیار تأثیرگذار دانست؛ چرا که رسانه‌های ملی و فراملی به مجرایی برای ورود سبک زندگی غربی به جامعه‌ی اسلامی ما تبدیل شده‌اند. در سبک زندگی غربی، فرزندان در دنیای خود رها شده‌اند و خانواده‌ها کمترین نظارتی بر عملکرد فرزندان خود ندارند. عادی شدن روابط دختر و پسر، که به دنبال خود آسیب‌های فراوانی را در پی دارد، یکی از نتایج تغییر سبک زندگی به شمار می‌آید؛ در حالی که در سبک زندگی اسلامی، پدر و مادر از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند و همین مسئله سبب کاهش بروز آسیب‌های اجتماعی می‌گردد.

 

جهت بررسی این مسئله، به سراغ دکتر «علی‌محمد رفیعی محمدی» رفتیم. ایشان سال‌هاست که به عنوان مشاور امور تربیتی و خانواده، از نزدیک با مشکلات جوانان و خانواده‌ها آشنایی دارند و دارای تألیفات فراوانی هستند. کتاب‌های «جوان و انتخاب همسر»، «نسیم عشق»، «عوامل تحکیم و تزلزل خانواده» و «بیست اصل در تربیت»از تألیفات ایشان است. همچنین ایشان یکی از کارشناسان موفق برنامه‌های رادیویی در حوزه‌ی مشاوره‌ی خانواده هستند.

 

دکتر رفیعی محمدی تغییر سبک زندگی را یکی از عوامل مهم در کم‌رنگ شدن کارکرد نظارتی خانواده می‌دانند و معتقدند در جوامع صنعتی و در عصر تکنولوژی یا مدرنیته، به علت حضور بیشتر مرد در محیط کار و عدم حضور در خانواده، نقش نظارتی والدین کم‌رنگ می‌شود که از پیامدهای ناگوار آن، پدیده‌ی دختران و پسران فراری است.

 

اسلام می‌گوید تلاش کن و زندگی ضروری را به زندگی رفاهی تبدیل کن، ثواب هم دارد، ولی اسلام با زندگی تجملاتی مخالف است. خانواده‌هایی که در آن‌ها زن و مرد هر دو کار می‌کنند تا به این زندگی دست پیدا کنند، مسلماً نظارت کم‌رنگی بر فرزندان خود دارند، چون مهم‌ترین کارکرد خانواده، کارکرد تربیتی است، نه کارکرد اقتصادی.

 

ایشان به نکات قابل تأملی اشاره کرده‌اند که در ادامه می‌خوانیم.